Arboretumgids Mia Brankaer schetst een portret van de Rode esdoorn, gesitueerd in Groep 16, Nieuwe Wereld.
Acer rubrum (Rode esdoorn)
Een lievelingsboom van Wilfried?
Zo niet, toch alweer een bijzondere boom van de Amerikaanse oostkust. Eén van de 115 soorten esdoorns die reeds in de maand april, soms al in maart, nog voor het blad ontluikt, onze blik vangt met opvallende rode bloemen.
Als kleine sieraden hangen de tere rode bloempjes in dichte trossen aan de jonge twijgen. De lange rode steeltjes dansen in de voorjaarswind. En waar de meeste esdoorns zich pas in het najaar van hun mooiste kant tonen, staat de Rode esdoorn al voor de intrede van de herfst in vuur en vlam. In het vaderland groeit deze boom vaak in het gezelschap van de Suikeresdoorn, waarmee hij vaak verward wordt. Ze worden allebei matig groot, maar worden nooit reuzen. En ze hebben allebei een dichte, ovale kroon. Toch kan je ze al vroeg van elkaar onderscheiden.
Deze boom kreeg niet zomaar de soortnaam ‘rubrum’. Kenmerkend zijn de rode knopschubben, de rode bloemen en de rode bladstelen. En als je de bladeren vergelijkt, merk je de scherpe hoeken op tussen de lobben, terwijl deze bij de Suikeresdoorn boogvormig zijn. In juni staat hij reeds klaar om zijn vruchtjes, de gekende samara’s of vleugelnootjes, de wereld in te sturen.
Weetjes
– Volgens sommige bronnen zou zijn blad en niet dit van de Suikeresdoorn de Canadese vlag sieren.- Acer rubrum heeft zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen op dezelfde boom.
– De oudste boom vind je in groep 16. Hij werd geplant in 1902.
– De dunne bast van de esdoorn is eetbaar. Je kan deze drogen en vermalen en gebruiken als glutenvrij meel.
– Het hout van de rode esdoorn wordt vaak gebruikt voor het maken van meubilair en muziekinstrumenten.
– De Middeleeuwse kruidkundige Hildegard van Bingen schreef ooit: “De esdoorn is koud en droog. Tegen koorts helpt een bad in water waarin takken van de esdoorn samen met de bladeren gekookt zijn”
– Het beroemde Trojaanse Paard werd uit esdoornhout getimmerd.
